GAURUS

I.

GAURUS

ins. prope Carthaginem. Steph.

II.

GAURUS

mons Campaniae, Massicis, et Surrentinis propinquus, in quo nascitur vinum praecipuae bonitatis. Liv. l. 7. c. 32. plin. l. 3. c. 5. et l. 14. c. 6. Eius meminit Lucan. Civ. Bell. l. 2. v, 665.

—— Vel si convulso vertice Gaurus

Decidat in fundum penitus stagnantis Averni.

Et Stat. l. 3. Sylv. 1. v. 147.

Spectat ab Ieario nemorosus palmite Gaurus.

Idem Sylv. 5. v. 99.

Seu tibi Bacchei vineta madentia Gauri.

Inde Gauranus mons, et Gauranus sinus eidem Statio Iuv. Sat. 8. l. 30. v. 85.

—— Cenet licet ostrea centum

Gaurana.

Idem Sat. 9. l. 3. v. 56.

Te Trifolinus ager fecundis vitibus implet,

Suspectumque iugum Cumis, et Gaurus inanis.